Nederland stevent af op 4 miljoen 65-plussers in 2030. Een verdubbeling sinds 2007. Vroeg of laat wordt 6,5% van de senioren zo hulpbehoevend dat een opname in een zorginstelling onvermijdelijk is. De zorg voor ouderen verandert echter heel snel in Nederland. Verzorgingshuizen zijn er (bijna) niet meer, en het aantal plaatsen in verpleeghuizen neemt af. De zorgbehoefte is echter niet afgenomen. De overheid stimuleert dat ouderen langer thuis blijven wonen. De zorg moet doelmatig zijn en kwalitatief goed zijn. Al met al neemt het spanningsveld toe. Mensen worden steeds ouder en de complexiteit van de zorg neemt toe.

Voorheen gingen senioren met een lichte zorgbehoefte naar een verzorgingshuis. Nu blijven zij langer thuis wonen, met alle risico’s van dien. Ouderen zijn kwetsbaar. Veel ouderen kampen met chronische aandoeningen, hebben een vergroot risico om te vallen, om eenzaam te zijn en zichzelf te verwaarlozen. Het is belangrijk om in een omgeving te wonen waar veiligheid en geborgenheid wordt geboden.

Ouderen die de eenzaamheid willen ontvluchten komen er steeds meer mogelijkheden om in kleinschalige zorgvoorzieningen te gaan wonen. Daar wordt veiligheid, geborgenheid en structuur geboden. De sfeer is huiselijk en passend bij de levensovertuiging van de bewoner.

De komst van ondernemers in de zorg biedt ruimte voor kleinschaligheid. Door te kiezen voor kleinschaligheid kunnen zorgondernemers sneller en beter inspringen op de specifieke behoeften van zorgvragers. Zo komen er bijvoorbeeld voor dementerende ouderen naast de al bestaande traditionele verpleeghuizen steeds meer mogelijkheden voor kleinschalig wonen. Bij deze woonvorm deelt een beperkt aantal ouderen met dementie samen een huis en vormen ze met elkaar een huishouden. De medewerkers, die de zorg voor hun rekening nemen, nemen ook deel aan dat huishouden. Op die manier leren bewoners en medewerkers elkaar goed kennen, wat leidt tot een groot gevoel van vertrouwdheid en veiligheid.  Naast de gemeenschappelijke huiskamer die zorgt voor een huiselijk gevoel, hebben de bewoners een eigen kamer. Dit komt de privacy ten goede. Het grote verschil tussen kleinschalig wonen en de traditionele verpleeghuizen, is dat in die laatste de nadruk ligt  op ‘verzorging’ of ‘verpleging’ vanuit met name een medisch perspectief, terwijl bij kleinschalig wonen het uitgangspunt vooral de kwaliteit van leven is. Zaken als geborgenheid, veiligheid en menselijk contact spelen er een belangrijkere rol dan ‘het ziek zijn’. De patiënt wordt er minder als patiënt gezien en meer als mens.